
Modelowanie matematyczne pozwala na określenie konsekwencji stopnia, w jakim patogeny pochodzące z refugiów i ich lekooporne odpowiedniki kontaktują się ze sobą.
Następstwem nadprzepisywalności antybiotyków jest pojawianie się lekoopornych szczepów patogenów. Jednym z podejść stosowanych przy poszukiwaniu kandydatów na nowych przedstawicieli tej grupy leków jest badanie populacji gospodarzy żyjących w tzw. refugiach, czyli na obszarach, gdzie nigdy nie stosowano tych substancji. Andrew W. Park z Uniwersytetu Georgii w Athens (USA) i współpracownicy przeprowadzili niedawno dotyczące tej tematyki badania z użyciem prostego modelu matematycznego.
Zgodnie z publikacją w internetowym wydaniu czasopisma „Biology Letters” Towarzystwa Królewskiego w Londynie oddzielenie dynamiki epidemiologicznej od ewolucyjnej okazało się przynosić znakomite wyniki przy wykorzystywaniu refugiów do ograniczania lekooporności. Stwierdzono również, że badania skupiające się na określonych układach patogen-gospodarz powinny mieć bardziej złożony charakter i ograniczać się do zakażonych lub podejrzanych o zainfekowanie gospodarzy. Odpowiedni wybór zakresu, w jakim organizmy pasożytnicze pochodzące z refugiów i ich oporne na dany lek odpowiedniki oddziałują ze sobą, może pozwolić przedłużenie okresu skuteczności tej substancji.
Autor/autorzy opracowania:
- Piotr Malik
Źródło tekstu:
- Biology Letters, DOI: 10.1098/rsbl.2015.0783